چقدر زیباست وقتی ک بدانی از زندگی چه میخواهی...

چرانفس میکشی...وچرا گام برمیداری...

و چرا ب سمت چیزی ک اسمشو گذاشتی هدف حرکت میکنی...

و زیباتر از اون...زمانیه ک بر اسب تیزرو تلاش و پشتکارت سوار شدی و

از سنگلاخ های زندگی عبور کردی و بر بلندای قله ی ارزو هایت رسیدی...

انگاه پیاده شو...پشت سرت را نگاه کن...لبخندبزن...و تنفس کن هوای زندگی را..

از تهههه دل فریاد بکشش ک...ای دنیا تو حتی با بزرگترین موانعت هم نتوانستی حس

ناامیدی و شکست را جولان دهی... نتوانستی مرا دور بزنی.

ببین...حالا من تو را دور زدم.و ب انچه ک تو برایم محال میپنداشتی رسیدم...

اهای دنیا...این را هم بدان ک دیگر شکست ها نمیتوانند اطرافم پرسه بزنند.

البته گاهی می ایند سراغم ولی رهگذرند ...

انگار خودشان میدانند ک باید بروند...نمیدانی صعود چه حسی دارد...