گاهی یادت مملو از بعضی میشود...

وانگار تو محکوم شده ای ک در خاطرات و یادکردنشان محصور بمانی...

فقط یاد و بسسس.

شاید با خودت کنار بیایی و این سهم سنگین از روزگار را بپذیری ولی...

ولی  وای بر ان زمانی ک دلت حکم بودن کسی رابدهد که...

از او چیزی جز تنهایی هم اغوشت نیست...

شاید بتوانی یادت را ارام کنی ولی قلبت را ....هرگز.